Η Επέτειος του «ΟΧΙ» – Επίσημη Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό -Κατάθεση στεφάνων .

Με λαμπρότητα και σε πανηγυρικό κλίμα λόγω της εθνικής επετείου τελέστηκε το πρωί της Παρασκευής (28/10) στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης επίσημη δοξολογία χοροστατούντος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη κ. Τιμόθεου, στην οποία παραβρέθηκαν οι αρχές του τόπου και πλήθος κόσμου.

ΠΗΓΗ

Συμμετοχη των εφέδρων αξιωματικών νομού Καρδίτσας στην παρέλαση που πραγματοποιήθηκε στην Λάρισα .

Ευχαριστούμε  τον σύνδεσμο εφέδρων αξιωματικών Λάρισας όπως και τον πρόεδρο για την Αριστη και άψογη  συνεργασία τους .

   

 

Ευχές από τον Αντιπρόεδρο ΣΕΑΝ Καρδίτσας για την Εθνική μας Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940

 

Τιμούμε και φέτος, με λαμπρούς εορτασμούς την 28η Οκτωβρίου του 1940, την ένδοξη ιστορία μας, τους ήρωες Έλληνες και Ελληνίδες που θυσιάστηκαν, πολέμησαν και νίκησαν για την ελευθερία της Πατρίδας.

 

Το δυνατό και βροντερό "ΟΧΙ" των Ελλήνων απέναντι στις ιταλικές φασιστικές δυνάμεις όρθωσε το ανάστημα που με αυταπάρνηση, τόλμη και θάρρος υπερασπίστηκαν την χώρας μας και την ανεξαρτησία της.

Αυτή την περίοδο, με την έντονη τουρκική προκλητικότητα έχουμε χρέος για αποφασιστική προάσπιση των συνόρων και τη θωράκιση της πατρίδας μας να εμπνεόμαστε από τα ιδανικά που μας κληροδότησαν οι ήρωες του '40, την ψυχή, τη δύναμη και τη πίστη στο έθνος και την πατρίδα μας.

Χρόνια πολλά σε όλους.

Ζήτω το έθνος 🇬🇷

Ζήτω η Πατρίδα 🇬🇷

Ζήτω το Έπος του 1940 🇬🇷

ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΥΠΟΔΙΟΙΚΗΤΗΣ 5ης Υ.ΠΕ

ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΕΡΕΑΣ

ΕΛΛΑΔΑΣ

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΦΕΔΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ

ΝΟΜΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Άγνωστα στοιχεία για τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940

 

Σεραφείμ Μυλωνάς

Φιλόλογος – Έφεδρος αξιωματικός

 

    Για το «Όχι» της 28ης Οκτωβρίου 1940 και τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 – 1941 έχουν γραφτεί πολλά. Εδώ, θα εστιάσουμε περισσότερο σε λεπτομέρειες του πολέμου αυτού, οι οποίες, παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές, συνέβαλαν αποφασιστικά στην ηρωική αντίσταση των Ελλήνων και στην απόκρουση της ιταμής  επίθεσης του φασισμού εναντίον της χώρας μας.

    Η ιταλική επίθεση εναντίον της Ελλάδας στις 28 Οκτωβρίου 1940 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Οι προθέσεις του Μουσολίνι για επίθεση ενάντια στην  Ελλάδα είχαν αρχίσει να διαφαίνονται ήδη από το 1936. Στις 7 Απριλίου 1939, η Ιταλία κατέλαβε την Αλβανία, γεγονός που προκάλεσε ζωηρές ανησυχίες στην Ελλάδα. Από τον Φεβρουάριο του 1940, η κυβέρνηση Μεταξά είχε ενημερωθεί για την πραγματοποίηση οχυρωματικών και οδικών έργων των Ιταλών στην Αλβανία, τα οποία ήταν φανερό ότι γίνονταν προπαρασκευαστικά για τον πόλεμο που προετοίμαζαν σε βάρος της χώρας μας. Στις 15 Αυγούστου 1940 οι ιταλικές προθέσεις επιβεβαιώθηκαν, όταν το ελληνικό καταδρομικό «Έλλη» τορπιλίσθηκε στο λιμάνι της Τήνου από ιταλικό υποβρύχιο. Από την πρώτη στιγμή η Αθήνα αναγνώρισε (από τα κατάλοιπα των δύο τορπιλών) την εθνικότητα του εχθρού, αλλά ο Μεταξάς αποφάσισε να την κρατήσει μυστική για να μην προκαλέσει την Ιταλία.

     Η αποφασιστική σύσκεψη για την κήρυξη του πολέμου ενάντια στην Ελλάδα έγινε στις 15 Οκτωβρίου 1940, με τη συμμετοχή του Μουσολίνι, του υπουργού εξωτερικών, Τσιάνο, του αρχηγού Γενικού Επιτελείου Στρατού, Μπαντόλιο, και του Ανώτερου Διοικητή των Ενόπλων Δυνάμεων στην Αλβανία, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι οι στρατιώτες του ανυπομονούσαν να πολεμήσουν, εναντίον της Ελλάδας. Ο Μουσολίνι  θεώρησε ότι η επίθεση εναντίον της Ελλάδας δεν θα είναι παρά ένας «στρατιωτικός περίπατος», εναντίον ενός βαλκανικού λαού, τον οποίο αντιμετώπιζε υποτιμητικά. Το σχέδιο της ιταλικής επίθεσης προέβλεπε ταχύτατη προέλαση στην  Ήπειρο και στη συνέχεια προώθηση, μέσω Ιωαννίνων, προς την Αθήνα.

 Η ιταλική επίθεση εκδηλώθηκε στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στην περιοχή της Πίνδου. Η γραμμή του μετώπου  ξεκινούσε δυτικά από το Ιόνιο Πέλαγος, στις εκβολές του ποταμού Καλαμά, και κατέληγε στην στρατηγική τοποθεσία Ελαία, κοντά στο Καλπάκι (γραμμή Ελαίας – Καλαμά). Το κύριο βάρος  της απόκρουσης της ιταλικής επίθεσης ανέλαβε ο στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, διοικητής της 8ης Μεραρχίας Πεζικού. Η επιτυχής άμυνα στο Καλπάκι, θέση κομβικής σημασίας, ήταν καθοριστική για την απόκρουση της ιταλικής επίθεσης. Αν οι Ιταλοί περνούσαν από εκεί,  πολύ σύντομα θα έφταναν στα Γιάννενα και από κει θα ήταν πολύ εύκολη η προέλασή τους τόσο προς τη νότια Ελλάδα όσο και τη Μακεδονία.

     Η σφοδρή ιταλική επίθεση δεν βρήκε, όπως πολλοί πιστεύουν, απροετοίμαστο τον ελληνικό στρατό. Από τον Σεπτέμβριο του 1939, το Γενικό Επιτελείο έλαβε μέτρα ενίσχυσης των μεθοριακών μονάδων και αμυντικής οργάνωσης των περιοχών της Ηπείρου και της δυτικής Μακεδονίας, ενώ τον Αύγουστο του 1940, μετά τη νέα ένταση των σχέσεων με την Ιταλία, προχώρησε με πλήρη μυστικότητα σε μερική επιστράτευση και περαιτέρω ενίσχυση των σχηματισμών που βρίσκονταν στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

 Σε ολόκληρη την ελληνοαλβανική μεθόριο πραγματοποιήθηκαν με ταχύτατο ρυθμό πλήθος αμυντικών οχυρωματικών έργων (χαρακώματα προστατευμένα με συρματοπλέγματα, αντιαρματικές τάφροι και φράγματα, υπονομεύσεις γεφυρών και οδικού δικτύου, τοποθετήσεις πυροβολείων και πολυβολείων κ.ά.). Με δεδομένο ότι τα χρήματα δεν επαρκούσαν, τα περισσότερα από τα παραπάνω έργα πραγματοποιήθηκαν με τη βοήθεια και την εθελοντική συνεισφορά των ντόπιων κατοίκων.

    Όσον αφορά στον εξοπλισμό, ο ελληνικός στρατός δεν ήταν άοπλος απέναντι στον ιταλικό, καθώς οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είχαν ξεκινήσει ήδη από το 1926 ένα ευρύ πρόγραμμα επανεξοπλισμού  και διοικητικής αναδιοργάνωσης. Ο ελληνικός στρατός μπορεί να μειονεκτούσε σε σχέση με τον εξοπλισμό του ιταλικού στρατού ποσοτικά, όχι όμως ποιοτικά. Χαρακτηριστικά, αξίζει να αναφέρουμε ότι το τσεχοσλοβακικό οπλοπολυβόλο Χότσκις, που χρησιμοποιούσε ο ελληνικός στρατός, υπερτερούσε των ιταλικών Φίατ και Μπρέντα, καθώς δεν θερμαινόταν ιδιαίτερα και σπάνια πάθαινε εμπλοκή. Ήταν, επίσης,  ελαφρύ  κι έτσι μεταφερόταν ευκολότερα στις μακρές πορείες πάνω στα αλβανικά βουνά.

 Πολύ αξιόπιστο και ανώτερο του αντίστοιχου ιταλικού ήταν και το αυστριακό τυφέκιο Μάνλιχερ που έφεραν οι απλοί οπλίτες. Μάλιστα, επειδή το Μάνλιχερ ήταν αρκετά μακρύτερο από το ιταλικό τυφέκιο, όταν έφερε πάνω του τη λόγχη υπερτερούσε στη μάχη σώμα με σώμα, στην οποία οι Έλληνες στρατιώτες κέρδιζαν κατά κράτος. Το άλλο κρυφό πλεονέκτημα του ελληνικού στρατού ήταν το πυροβολικό του, το οποίο στελεχωνόταν από εξαιρετικά καταρτισμένους μόνιμους και έφεδρους αξιωματικούς, αλλά βασιζόταν και σε έναν ακόμα παράγοντα: στα μουλάρια του.

 Ο παράγοντας αυτός αποδείχτηκε ιδιαίτερα αποτελεσματικός, καθώς έδινε τη δυνατότητα στο ελαφρύ πυροβολικό να φορτώνεται σε κομμάτια πάνω στα τρομερά ανθεκτικά αυτά ζώα και να μπορεί έτσι να φτάνει σε δυσπρόσιτα σημεία, πλεονεκτώντας του εχθρού. Τα μουλάρια είχαν επιταχθεί κατά χιλιάδες από τους τοπικούς πληθυσμούς, οι οποίοι μερικές φορές έκαναν και τους ημιονηγούς, υποδεικνύοντας ορεινά περάσματα, άγνωστα στον αντίπαλο.

     Κάτι που ακόμα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι ο ελληνικός στρατός, εκτός από τον αριθμητικά υπέρτερο ιταλικό στρατό, είχε να αντιμετωπίσει τον χειμώνα του 1940-41 στα αλβανικά και έναν ακόμα μεγαλύτερο εχθρό, το ψύχος. Οι αντίξοες καιρικές συνθήκες των αλβανικών βουνών και το δριμύ ψύχος του χειμώνα είχαν ως συνέπεια την εμφάνιση κρυοπαγημάτων  που αποτέλεσαν φόβο και τρόμο για τους στρατιώτες. Η έλλειψη σαφούς ενημέρωσης από τα ιατρικά επιτελεία και ο ελλιπής ιματισμός των Ελλήνων στρατιωτών ενέτεινε το πρόβλημα.

 Είναι χαρακτηριστικό  ότι οι Έλληνες στρατιώτες φορούσαν μάλλινες γκέτες πάνω από τις αρβύλες, οι οποίες στην επαφή τους με το νερό ή το χιόνι  βρέχονταν, έσφιγγαν πολύ και περιόριζαν την κυκλοφορία του αίματος στα κάτω άκρα, κάτι που διευκόλυνε τα κρυοπαγήματα. Ο ελληνικός στρατός έφτασε να έχει περισσότερους τραυματίες από το κρύο παρά από τις μάχες, καθώς οι κρυοπαγημένοι στρατιώτες υπολογίζονται σε 25.000, από τους οποίους ακρωτηριάστηκε πάνω από το ένα τρίτο.

     Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι το μεγάλο επίτευγμα της απόκρουσης της ιταλικής επίθεσης τον χειμώνα του 1940-41 ήταν ένα πραγματικό «έπος», ένας ανυπέρβλητος αγώνας. Ωστόσο,  δεν ήταν ο αγώνας ενός έθνους που αντιστέκεται στον εχθρό και πέφτει ηρωικά. Δεν ήταν δηλαδή μια πράξη αυτοθυσίας, όπως καμιά φορά παρουσιάζεται, παρότι είχε και τέτοια διάσταση.  Ήταν μια πράξη νίκης, καθώς αυτή ήταν εξαρχής η επιδίωξη, όχι η πτώση μέχρι τελευταίου.

 Και όπως γράφει εύστοχα ο Ιταλός καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Udine, Fulvio Salimbeni: Ο Δαυίδ (ενν. η Ελλάδα), πρόσφερε ένα εμβληματικό παράδειγμα ηρωικής αντίστασης στον φασιστικό ολοκληρωτισμό, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη, τουλάχιστον μέχρι την αμέσως επόμενη επίθεση στην ΕΣΣΔ, είχε υποχωρήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα κάτω από το βρόγχο των γερμανικών στρατευμάτων…

Ε’ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΙ ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΦ. ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΒΟΛΟ.

5οι ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΙ ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΦΕΔΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ υπό την Αιγίδα της ΑΠΟΕΑ και της ΣΚΟΕ.

Θερμά συγχαρητήρια στο ΣΕΑΝ Μαγνησίας που διοργάνωσε για μια ακόμη χρονιά τους Πανελλήνιους Σκοπευτικούς Αγώνες Εφ. Αξκων στην όμορφη πόλη του Βόλου.

 

Ε’ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΙ ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΦ. ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΙΣ 16-10-2022 ΣΤΟΝ ΒΟΛΟ

 

Στρατιωτικός αγώνας στην Σχολή Ευελπίδων ,της Διασυμμαχικής Συνομοσπονδίας Εφέδρων Αξιωματικών.

 

Στρατιωτικός αγώνας στην Σχολή Ευελπίδων,  της Διασυμμαχικής Συνομοσπονδίας Εφέδρων Αξιωματικών.

 Συμμετέχουν περισσότεροι από 250 αθλητές στο στρατιωτικό «πένταθλο» του CIOR (MILCOMP). Ο διεθνώς αναγνωρισμένος διαγωνισμός επικεντρώνεται σε στρατιωτικές δεξιότητες που «δοκιμάζουν» την ηγεσία και τη φυσική ευρωστία των Εφέδρων μελών από όλη τη Συμμαχία.

 Το MILCOMP είναι ένας ομαδικός διαγωνισμός που διαρκεί τρεις ημέρες και αποτελείται από βολή με πιστόλι και τυφέκιο (ακριβείας και ταχεία), στίβο με εμπόδια, κολύμβηση σε πισίνα με εμπόδια, και «στίβο τοπογραφίας», κατά την διεξαγωγή του οποίου συνεξετάζονται ο προσανατολισμός και τήρηση κατευθύνσεως με χρήση χάρτη και πυξίδας, εκτίμηση αποστάσεων, ανάγνωση χάρτη και ρίψη χειροβομβίδων (απόσταση/ακρίβεια).

ΣΙΤΙΣΗ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΛΕΣΧΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΠΟΥ ΦΟΙΤΟΥΝ ΜΕ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΠΟΥ ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΜΑΣ

 

Σύμφωνα με την με την παρ.12  της ΠΑΓΙΑΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ με αρ. 0-15/2005 του ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΔΝΣΗ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ/3β “ΠΕΡΙ ΣΥΣΤΑΣΕΩΣ-ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΛΕΣΧΩΝ” επιτρέπεται η σίτιση στις Στρατιωτικές Λέσχες, εκτός από την ΛΑΕΔ, των αγάμων τέκνων των μονίμων και Εφέδρων Αξιωματικών (υπηρετούντων ή μη) και Ανθυπασπιστών, ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής των γονέων τους.

 

Η ΒΕΒΑΙΩΣΗ χορηγείται από τον Σύνδεσμό μας ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΜΕΛΗ.