ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΕΑΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ 2013

ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ Ν .ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

                                                       

Ο Ιερομάρτυρας Άγιος Σεραφείμ γεννήθηκε στη Μπεζούλα των Αγράφων από ευσεβείς και ενάρετους γονείς στα μέσα περίπου του 15ου αιώνα. Ο πατέρας του Σωφρόνιος και η μητέρα του Μαρία ανέθρεψαν το μονάκριβο τους γιο σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου. Του δίδασκαν την προσευχή, τη μελέτη, τον εκκλησιασμό και όλα εκείνα που θα τον οδηγούσαν στον αληθινό δρόμο του Χριστού.

Κοντά στο χωριό όπου ζούσε η ευλογημένη αυτή οικογένεια, υπήρχε το ξακουστό Μοναστήρι της Κορώνας, στο οποίο πολλές φορές ερχόταν ο Σεραφείμ, για να προσευχηθεί. Έτσι, σιγά σιγά αγάπησε το μοναχικό βίο και με τη συγκατάθεση των γονέων του έγινε μοναχός στο ίδιο Μοναστήρι, κι αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας και πήρε τη θέση του Ηγουμένου.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο αρχιεπισκοπικός θρόνος Φαναριού και Νεοχωρίου χήρεψε. Ομόφωνα τότε κληρικοί και λαϊκοί έκριναν άξιο και ικανό το Σεραφείμ να πάρει αυτή τη θέση. Έτσι, μετά τη χειροτονία του ως Αρχιεπισκόπου στην επαρχία αυτή, αφοσιώθηκε στο έργο του, φροντίζοντας ιδιαίτερα για τους φτωχούς, τους αδύνατους και τα ορφανά. Δε σταμάτησε ποτέ το κήρυγμα του και τις περιοδείες του στα απρόσιτα βουνά των Αγράφων, που ήταν στη δικαιοδοσία του.

Εκείνο τον καιρό και συγκεκριμένα το 1601 μ.Χ., ο Μητροπολίτης Λαρίσης Διονύσιος ο Φιλόσοφος, που οι Τούρκοι κοροϊδευτικά τον έλεγαν «Σκυλόσοφο», ξεσήκωσε τους Αγραφιώτες και άλλους με το σύνθημα «Τρίκκη Βυζάντιον ανακτήσει», δηλαδή το Βυζάντιο θα ελευθερωθεί από τα Τρίκαλα. Οι Τούρκοι όμως εύκολα τους νίκησαν.

Τότε κατηγορήθηκε από Τούρκους του Φαναριού ο Σεραφείμ ότι όχι μόνο γνώριζε, αλλά και ότι βοήθησε το Διονύσιο στον ξεσηκωμό εκείνο. Τον έριξαν στη φυλακή, τον βασάνισαν σκληρά και του ζητούσαν να αρνηθεί την πίστη του και να γίνει μουσουλμάνος, για να του χαρίσουν τη ζωή και να τον ανεβάσουν σε μεγάλα τουρκικά αξιώματα. Όπως ήταν επόμενο, ο Σεραφείμ αρνήθηκε τα πάντα, με αποτέλεσμα να τον φέρουν οι Τούρκοι στην «αγορά» του Φαναριού, να τον βασανίσουν και να τον θανατώσουν με φριχτό τρόπο. Τον σούβλισαν ζωντανό κοντά στο κυπαρίσσι της αγοράς στις 4 Δεκεμβρίου 1601. Η τίμια κάρα του φυλάσσεται ως πολύτιμος θρησκευτικός θησαυρός στη Μονή Κορώνας.

Αμέτρητα είναι τα θαύματα που έχει κάμει ο Άγιος μέχρι σήμερα. Ιδιαίτερα σε περιόδους που υπήρχε η φοβερή ασθένεια της πανούκλας, θαυματούργησε πάρα πολλές φορές.

Την Κυριακή των Μυροφόρων κάθε χρόνο μεταφέρεται η Τιμία Κάρα του Ιερομάρτυρα Σεραφείμ με ευλάβεια στην Καρδίτσα, όπου γίνεται μεγάλη λιτανεία, στην οποία παίρνουν μέρος πολλοί Μητροπολίτες, επικεφαλής του ιερού Κλήρου, και πλήθος πιοτών. Η Εκκλησία μας έχει κατατάξει τον Άγιο Σεραφείμ στη χορεία των νεομαρτύρων και τιμά τη μνήμη του στις 4 Δεκεμβρίου, ημέρα του μαρτυρίου του.

                   

ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Η Άλωση της Πόλης (πίνακας του 1499)

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μόνο κατ' όνομα υπήρχε τις παραμονές της Άλωσης. Ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά. Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα «φάντασμα» του ένδοξου παρελθόντος της.

Το Βυζάντιο σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του με την οθωμανική λαίλαπα προ των πυλών του, δεν μπορούσε να ελπίζει παρά μόνο στη βοήθεια της καθολικής Ευρώπης, η οποία όμως ήταν μισητή στους κατοίκους της Κωνσταντινούλης. Η ύπαρξη «Ενωτικών» και «Ανθενωτικών» δίχαζε τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε μια απέλπιδα προσπάθεια, στέλνοντας πρεσβεία στον πάπα Νικόλαο Ε' για να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας έβαλε και πάλι ως όρο την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά αποδέχθηκε το αίτημα του αυτοκράτορα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη ιερείς, προκειμένου να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα της Ένωσης.

Οι απεσταλμένοι του Πάπα, καρδινάλιος Ισίδωρος και ο αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης Λεονάρδος, λειτούργησαν στην Αγία Σοφία, προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου, που ξεχύθηκε στους δρόμους και γέμισε τις εκκλησίες, όπου λειτουργούσαν οι ανθενωτικοί με επικεφαλής τον μετέπειτα πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Την γαρ Λατίνων ούτε βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ' ημών η των αζύμων λατρεία».

Το μίσος για τους Λατίνους δεν απέρρεε μόνο από δογματικούς λόγους. Η λαϊκή ψυχή δεν είχε ξεχάσει τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Σταυροφόροι στην Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ενώ αντιδρούσε στην οικονομική διείσδυση της Βενετίας και της Γένουας, που είχε φέρει στα πρόθυρα εξαθλίωσης τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας, αλλά και στην καταπίεση των ορθοδόξων στις περιοχές, όπου κυριαρχούσαν οι καθολικοί.

Αντίθετα, οι Οθωμανοί φαίνεται ότι συμπεριφέρονταν καλύτερα προς τους χριστιανούς. Πολλοί χριστιανοί είχαν υψηλές θέσεις στην οθωμανική διοίκηση, ακόμη και στο στράτευμα, ενώ κυριαρχούσαν στο εμπόριο. Οι χωρικοί πλήρωναν λιγότερους φόρους και ζούσαν με ασφάλεια. Έτσι, στην Κωνσταντινούπολη είχε σχηματισθεί μία μερίδα που διέκειτο ευνοϊκά προς τους Οθωμανούς. Την παράταξη αυτή εξέφραζε ο Λουκάς Νοταράς με τη φράση «Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν».

Από τις αρχές του 1453 ο Μωάμεθ προετοιμαζόταν για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Με έδρα την Ανδριανούπολη συγκρότησε στρατό 150.000 ανδρών και ναυτικό 400 πλοίων. Ξεχώριζε το πυροβολικό του, που ήταν ό,τι πιο σύγχρονο για εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα το τεράστιο πολιορκητικό κανόνι, που είχαν φτιάξει Σάξωνες τεχνίτες. Στις 7 Απριλίου, ο σουλτάνος έστησε τη σκηνή του μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού και κήρυξε επίσημα την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.

Ο αγώνας ήταν άνισος για τους Βυζαντινούς, που είχαν να αντιπαρατάξουν μόλις 7.000 άνδρες, οι 2000 από τους οποίους μισθοφόροι, κυρίως Ενετοί και Γενουάτες, ενώ στην Πόλη είχαν απομείνει περίπου 50.000 κάτοικοι με προβλήματα επισιτισμού. Η Βασιλεύουσα περιβαλλόταν από ξηράς με διπλό τείχος και τάφρο. Το τείχος αυτό, που επί 1000 χρόνια είχε βοηθήσει την Κωνσταντινούπολη να αποκρούσει νικηφόρα όλες τις επιθέσεις των εχθρών της, τώρα ήταν έρμαιο του πυροβολικού του σουλτάνου, που από τις 12 Απριλίου άρχισε καθημερινούς κανονιοβολισμούς.

Οι Τούρκοι προσπάθησαν πολλές φορές να σπάσουν την αλυσίδα που έφραζε τον Κεράτιο κόλπο και προστάτευε την ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Στις 20 Απριλίου ένας στολίσκος με εφόδια υπό τον πλοίαρχο Φλαντανελλά κατορθώνει να διασπάσει τον τουρκικό κλοιό μετά από φοβερή ναυμαχία και να εισέλθει στον Κεράτιο, αναπτερώνοντας τις ελπίδες των πολιορκούμενων.

Ο Μωάμεθ κατάλαβε αμέσως ότι μόνο το πυροβολικό του δεν έφθανε για την εκπόρθηση της Πόλης, εφόσον παρέμεινε απρόσβλητος ο Κεράτιος. Με τη βοήθεια ενός ιταλού μηχανικού κατασκεύασε δίολκο και τη νύχτα της 21ης προς την 22α Απριλίου, 70 περίπου πλοία σύρθηκαν από τον Βόσπορο προς τον Κεράτιο. Η κατάσταση για τους πολιορκούμενους έγινε πλέον απελπιστική, καθώς έπρεπε να αποσπάσουν δυνάμεις από τα τείχη για να προστατεύσουν την Πόλη από την πλευρά του Κεράτιου, όπου δεν υπήρχαν τείχη.

Η τελική έφοδος των Οθωμανών έγινε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453. Κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης», όμως αναφέρουν οι χρονικογράφοι της εποχής.

                         
                        

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΕΑΠ

Στις 11-12 Μαΐου 2013 πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση της 89 ΣΤ ΕΣΣΟ σειρά 203 των αποφοιτησάντων από τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού ( Σ.Ε.Α.Π.)

Στην συνάντηση μας , η οποία πραγματοποιήθηκε μετά από 23 χρόνια  συζητήθηκαν αναμνήσεις του παρελθόντος όπως η εκπαίδευση της σχολής και η θητεία στον Ελληνικό στρατό ως Έφεδροι Αξιωματικοί. Στην εκδήλωση η οποία έγινε μέσα σε θερμό κλίμα συνεργασίας ,παρευρέθηκαν συγγενείς και φίλοι .

Από την Καρδίτσα συμμετείχαν οι :

ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ                ΣΤΑΥΡΟΣ
ΝΤΕΝΗΣΙΏΤΗΣ                   ΙΩΑΝΝΗΣ 
ΓΡΑΠΑΤΣΑΣ                       ΘΩΜΑΣ

                                                  

ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΟΙ :

ΣΤΑΜΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

ΡΕΒΒΑΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΜΑΝΟΣ

ΚΟΥΤΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΣΦΥΡΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

ΚΟΠΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΡΑΔΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ

Όλα συνολικά τα άτομα ήταν 50 στον αριθμό

         ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ : Δ/Π

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

                             ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ



          ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΕΝΗΣΙΩΤΗΣ                 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ
              ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ                                          ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ
                  6972390904                                              6978990890


                           Ταλιαδούρου 2 -Εμπορικό Κέντρο 3ος όροφος
                                                 Τηλ. 24410-20508
                                       

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ

           ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΦΕΔΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
                                           
                                                      ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ

                                  ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΕΦΕΔΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ

Ας γυρίσουμε πίσω, περίπου χίλια επτακόσια χρόνια, στη χώρα των Γότθων, ανατολικά του Δούναβη
ποταμού εκεί που βρίσκεται η σημερινή Ρουμανία. Είναι η εποχή που στο βυζάντιο ήταν αυτοκράτορας ο
Μέγας Κωνσταντίνος.
Ο χριστιανισμός, μετά την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, το 325 μΧ δεν έχει εδραιωθεί ακόμα
σε όλη την Ευρώπη. Στη χώρα των Γότθων, μόλις έχει αρχίσει να διαδίδεται η χριστιανική πίστη.
Οι Γότθοι είναι χωρισμένοι σε δύο αντίπαλες παρατάξεις με αρχηγούς τον Φριτιγέρνη στη μία παράταξη
και τον Αθανάριχο στην άλλη. Ο άρχοντας Αθανάριχος ήταν όχι μόνο αλλόθρησκος αλλά και εχθρός
άσπονδος των ευσεβών χριστιανών.
Σε αυτή την ιστορική στιγμή γεννήθηκε ο Άγιος Νικήτας, από Γότθους γονείς, πλούσιους και ευγενείς. Σε
νεαρή ηλικία διδάχθηκε τη χριστιανική πίστη από τον επίσκοπο Θεόφιλο, γνωστό από τη συμμετοχή του
στη Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, και βαπτίστηκε χριστιανός.
Λέγεται ότι ο επίσκοπος Θεόφιλος, νουθετώντας τον Άγιο Νικήτα, υπενθύμιζε συχνά τα λόγια του
αποστόλου Παύλου: « Μένε εν οις έμαθες…από τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενα σε σοφίσαι εις
σωτηρίαν δια πίστεως της εν Χριστώ Ιησού» , δηλαδή: Μένε ακλόνητος σε εκείνα που έμαθες. Από
μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή σοφία, που οδηγεί
στη σωτηρία δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό.
Ο Άγιος Νικήτας αφοσιώθηκε στην προσπάθειά του να καλλιεργήσει τη χριστιανική πίστη και να
μελετήσει σε βάθος τις γραφές.
Λέγεται δε ότι υπήρξε και έφεδρος Αξιωματικός. Για αυτό το λόγο, ορίσθηκε πρόσφατα ως Άγιος
προστάτης των Συνδέσμων Εφέδρων Αξιωματικών κάθε νομού.
Ο Άγιος Νικήτας μεγαλώνοντας, κήρυττε τη χριστιανική πίστη στρεφόμενος με παρρησία κατά του
αλλόθρησκου άρχοντα Αθανάριχου. Για αυτή του τη δράση, ο Αθανάριχος τον συνέλαβε και προσπάθησε
να τον πείσει να απαρνηθεί το Χριστό. Όμως, ο άρχοντας σκόνταψε εμπρός στο άκαμπτο φρόνημα του
Αγίου.
Ο Άγιος Νικήτας υπέστη σκληρά μαρτύρια τα οποία υπέμενε με καρτερία και με το θάρρος που του έδινε
η πίστη του. Στο τέλος, ο άρχοντας Αθανάριχος, μην υποφέροντας άλλο την επιμονή του Αγίου Νικήτα,
διέταξε να τον ρίξουν στην πυρά, μαζί με άλλους μάρτυρες.
Ο Άγιος Νικήτας βρήκε το θάνατο στις 15 Σεπτεμβρίου του έτους 372 μΧ.
Η φωτιά όμως, με τη θεία θέληση σεβάστηκε το λείψανό του. Ο ευσεβής χριστιανός και στενός φίλος
του Αγίου, ονομαζόμενος Μαριάνος , διαφύλαξε το λείψανο, το μετέφερε στη πόλη Μοψουεστία της
Κιλικίας (στη σημερινή Αρμενία) όπου και χτίστηκε ιερός ναός στη μνήμη του.
Από τότε, στον φερώνυμο ναό, εόρταζαν με μεγάλη ευλάβεια και φιλοφροσύνη την ημέρα του
θανάτου του Αγίου, την 15η
 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Είθε ο Άγιος Νικήτας, να δίνει τη χάρη του στους ανά την Ελλάδα Συνδέσμους Εφέδρων
Αξιωματικών και να τους ενισχύει στο έργο τους: Στην καλλιέργεια της ψυχικής ενότητας μεταξύ
των εφέδρων και την ηθική και πνευματική τους εξύψωση.
Ας έχουμε τα λόγια του αποστόλου Παύλου «Μένε εν οις έμαθες» ως πυξίδα μας στις δυσκολίες
και τους πειρασμούς της ζωής για να μείνουμε ακλόνητοι, όπως ο Άγιος Νικήτας, στη πίστη που
έχουμε διδαχτεί.
Ενόψει των Άγιων Ημερών ας ευχαριστήσουμε το Θεό που για εξήντα περίπου χρόνια ο πόλεμος δεν
έχει ξαναδιαβεί το κατώφλι της χώρας μας και δεν έχει χρειαστεί οι Έφεδροι Αξιωματικοί μας να
πολεμήσουν και να θυσιαστούν για να υπερασπίσουν την πατρίδα μας .

                 
                               ΣΕΑΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
                             
             ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
                                  Δ.Π.

Σήμερα 1η   Μάη , η γερουσία της πολιτείας της Νέας Ουαλίας , αναγνώρισε σαν σήμερα ομόφωνα Μ. Τετάρτη τη γενοκτονία  Ελλήνων , Αρμενίων και Ασσυρίων , από τούς Τούρκους .Το ψήφισμα  για αναγνώρισμα  κατέθεσε ο ιερέας και γερουσιαστής Φρέντ Νάϊλ ο οποίος  στάθηκε ιδιαίτερα στην ενημέρωση που του είχε κάνει ο ομογενής πανεπιστημιακός  και ειδικός σε θέματα γενοκτονιών ,  Παναγιώτης Διαμαντής.



  30 Απριλίου 1825, ο Ελληνικός στόλος  με επικεφαλή τον ναύαρχο Ανδρέα  Μιαούλη και τους πυρπολητές Ανδρέα Πιπίνο και τον  Γεώργιο Πολίτη , ο οποίος πυρπολεί τον Τούρκικο στόλο του Καπουδάν Πασά στην Μεθώνη και μια πυριτιδαποθήκη στην ξηρά.Δόθηκαν σκληροί αγώνες όπως το άνθος των Ελλήνων για να μπορεί να βγαίνει ο καθένας και να λέει ο,τι θέλει.... Αν κάποιοι δέν πιστεύουν σε ιδανικά και όχι σε χρήματα , αυτοί θα ήταν ακόμη σκλάβοι.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ:Διονύσης Παπαδάκης