«Το Αμάρτημα της
Μητρός μου»
του Γεωργίου Βιζυηνού είναι ένα από τα αριστουργηματικά διηγήματα της ελληνικής
πεζογραφίας κι ένα σπάνιο κείμενο για την παγκόσμια λογοτεχνία, από το οποίο
εμπνεύστηκε για ακόμα μια φορά ο ταλαντούχος Δήμος Αβδελιώδης.
Κατόπιν
της κατανυκτικής συμμετοχής του κοινού από την πρώτη χρονιά παραστάσεων το 2013
σε όλη την Ελλάδα, και αργότερα στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης», και το 2014
στο Θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ, συνεχίζεται και φέτος για τρίτη χρονιά.
Tο έργο αυτό του
Βιζυηνού, έχει τη δομή ενός αρχαίου δράματος , εμπλουτισμένου με τα πρώιμα ψυχαναλυτικά
στοιχεία που αφομοίωσε κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γοτίγγη της
Γερμανίας και ενσωμάτωσε δημιουργικά στο έργο του, xωρίς
να χάνει καθόλου τον γειωμένο λαïκό
χαρακτήρα του .
Ο
Γιός και η Μητέρα του έργου, έχουν όλα
τα στοιχεία των τραγικών ηρώων που εμπλέκονται σε ένα τραγικό συμβάν από τη
Μοίρα. Το μόνο που μπορούν να πράξουν οι ίδιοι συνειδητά είναι να κατανοήσουν
βαθειά ο ένας τον άλλο ,για να επέλθει στο τέλος η συγχώρηση, σαν λύση και σαν
κάθαρση.
Το
αυτοβιογραφικό αυτό διήγημα αναφέρεται στις απελπισμένες αλλά μάταιες
προσπάθειες της Μητέρας του Βιζυηνού να σώσει από το θάνατο το άρρωστο, μικρό
της κορίτσι.
Οι
ενοχές της απώλειας ακολούθως, την ωθούν σε δυο αλλεπάλληλες υιοθεσίες
κοριτσιών, που γίνονται όμως η αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από
πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν των φροντίδων της. Όταν μεγαλώνουν και
γίνονται άνδρες, δεν μπορούν ακόμα να κατανοήσουν αυτή την άστοχη εμμονή, της
μητέρας τους.
Αργότερα,
ύστερα από χρόνια, επιστρέφοντας από τις σπουδές του στη Γερμανία ο μεσαίος της
γιός, ο ίδιος ο συγγραφέας, μαθαίνει έκπληκτος από τη μητέρα του, το τραγικό
μυστικό της..
Ο Γεώργιος Βιζυηνός επιζητά την αμοιβαία κατανόηση και
συγχώρεση από τη μητέρα του, αποκαλύπτοντας ο ίδιος την πιο βαθιά του πληγή,
όταν ακούει μικρός μέσα στην εκκλησία να παρακαλάει τον θεό να πάρει εκείνον,
αντί της βαρέως ασθενούσης αδελφής του.
Πρόκειται για μια τραγικού χαρακτήρα διπλή εξομολόγηση,
που ενώ συνήθως κρύβεται επιμελώς στο σκοτάδι, εδώ βγαίνει στο φώς, και
περνώντας αγέρωχα ανάμεσα από τις συμπληγάδες της ηθογραφίας και της
ηθικογραφίας, γίνεται λόγος δημόσιος και λυτρωτικός, χάρη στο πνεύμα
ενός πολύ μεγάλου συγγραφέα.
Ενός
πνεύματος, που έχει συμπεριλάβει και αφομοιώσει μέσα σε όλο το πεζογραφικό του
έργο, τα στοιχεία ενός ζωντανού και
πηγαίου λαϊκού πολιτισμού που εμπεριέχει τις δυνάμεις της ζωής και της πίστης, να υπερνικούν τις δυνάμεις του θανάτου και
της φθοράς.
Συντελεστές:
Σκηνικός
χώρος–διδασκαλία ερμηνείας: Δήμος
Αβδελιώδης
Θεατρική
προσαρμογή – σκηνοθεσία: Δήμος
Αβδελιώδης
Ερμηνεύουν:
Θεμιστοκλής Καρποδίνης , Αγάπη Μανουρά
Μουσική:
Βαγγέλης Γιαννάκης
Παραγωγή:
anagnorisis Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Θεάτρου
Κινηματογράφου
ΔΗΜΟΤΙΚΟ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΖΑΚΙΟΥ
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 6934-115555
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
:
ΠΕΜΠΤΗ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ, ΩΡΑ 21.00
ΤΙΜΕΣ
ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
12 € κανονικό & 10 €
φοιτητικό-άνεργοι
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
«ΣΤΑΘΗΣ» Τ. 244541207 ΜΟΥΖΑΚΙ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
60 λεπτά
Κριτική:
Στην παράσταση
του Δήμου Αβδελιώδη κυριαρχεί η μουσικότητα του λόγου, αφήνοντας τον
θεατή να φανταστεί την όψη και να πλάσει τις δικές του εικόνες. Η σκηνή άδεια,
μόνο ο φωτισμός «γεμίζει» τον χώρο προβάλλοντας τις σκιές των δύο ηθοποιών
στους τοίχους. Ο σκηνοθέτης διαβάζει το κείμενο σαν παρτιτούρα, η παραμικρή
ανάσα και παύση είναι μελετημένη στη λεπτομέρεια. Η διδασκαλία του θέλει τις
ερμηνείες να κρατούν αποστάσεις από συναισθηματική εμπλοκή, να παραμένουν στο
επίπεδο της αφήγησης και να μην οδηγούνται στην απόλυτη ενσάρκωση των προσώπων.
Κωνσταντινίδης
Νεκτάριος Γεώργιος
