Ομιλία του Προέδρου
Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Ν. Καρδίτσας
Ντενησιώτη Ιωάννη του Ηλία
Για τον κ.Νάτση Φώτη του
Νικολάου
Ταγματάρχη Πεζικού
Διακριθέντα στο έπος του ΄40
Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου
1898 στη Δρακότρυπα Καρδίτσας.
Κατετάγη στο στράτευμα και
μετείχε στην Μικρασιατική εκστρατεία, υπό το 28 Σ.Π. , από 3 Ιουλίου του 1919
και για 24 μήνες.
Την 14η Αυγούστου 1922
προβιβάσθηκε σε Ανθυπασπιστή και την 13η Ιουλίου 1923 προήχθη σε Ανθυπολοχαγό.
Τραυματίσθηκε στην
Μικρασιατική εκστρατεία την 3η Ιουλίου 1919 και μετά την ανάρρωση από τον
τραυματισμό συνέχισε τη δράση του στη Μικρά Ασία.
Μονιμοποιήθηκε την 18η
Μαρτίου 1924 με τον βαθμό Ανθυπασπιστού και εξελίχθηκε μέχρι τον βαθμό του
Αντισυνταγματάρχη.
Από τον Μάρτη του 1924 μέχρι
τον Οκτώβριο του 1940 υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες (4ου , 28ου Σ.Π. , Ι.Χ. συνοριακό
τομέα) και σχηματισμούς (Β΄ΣΣ, Ι Μερ. Υπ. Στρατιωτικών).
Τον Οκτώβριο του 1940,
υπηρέτησε στο 4 Σ.Π. όπου και διακρίθηκε ως διοικητής Λόχου και από τον
Φεβρουάριο του 1941 υπηρέτησε ως διοικητής Τάγματος το 16ο Σ.Π.
Στην κατοχή υπηρέτησε στις
Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών.
Μνημονεύεται από την Ακαδημία
Αθηνών ως ένας από τους διακριθέντες Αξιωματικούς κατά του ΈΠΟΣ του ΄40.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να
αναφέρω ότι στο νικηφόρο αυτό ΕΠΟΣ η Ακαδημία Αθηνών μνημονεύει Αξιωματικούς
του Στρατού Ξηράς δεκαπέντε στον Αριθμό.
Είναι πασιφανές ότι στα Βουνά
της Βορείου Ηπείρου το αίμα που χύθηκε άφθονο ήταν αυτό του Έλληνα Πεζικάριου.
Όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε
ότι το ίδιο ένδοξα πολέμησαν και οι Άνδρες της Πολεμικής Αεροπορίας με 52
θύματα. Πιλότους, παρατηρητές και μηχανικούς.
Κορυφαίο παράδειγμα Ανδρείας
και Αυτοθυσίας είναι ο Ανθυποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης ο οποίος αφού είχαν
τελειώσει τα πυρομαχικά του, με τον έλικα του αεροπλάνου του, έκοψε τα πηδάλια
Ιταλικού βομβαρδιστικό, για να το καταρρίψει.
Τέλος γνωστή είναι και η
Ανδρεία που έδειξαν και οι άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού, αφού κάλλιστα
μπορούμε να πούμε ότι ήταν ισάξια η προσφορά τους με αυτή του Στρατού Ξηράς και
Αεροπορίας.
Ενδεικτικά θα αναφέρω την
δράση του θρυλικού Υποβρυχίου Παπανικολή.
Το ερώτημα που βασανίζει
σήμερα είναι απλό. Η Νίκη του 40-41 είχε πατέρα ;Η απάντηση είναι και αυτή
απλή. Ναι είχε. Αυτός εκπαίδευσε τον Στρατό και τον Λαό για αυτά που έβλεπε να
έρχονται. Οχύρωσε όλα τα σύνορα της
Ελλάδας ώστε να μην περνάει «κουνούπι».
Εμπιστεύτηκε τους Στρατηγούς
του και αυτοί με τη σειρά τους εμπιστεύτηκαν τους στρατιώτες τους, οι οποίοι με
τη μαχητικότητα τους, το θάρρος τους και τις στρατιωτικές τους ικανότητες
θάμπωσαν εχθρούς και φίλους. Σήμερα
κυρίες και κύριοι είναι ο Λαός έτοιμος;
Σήμερα είναι ο ελληνικός
στρατός εξοπλισμένος για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις στην γειτονία μας;
Σήμερα είναι έτοιμη η
Εφεδρεία, χάρης στην οποία κερδήθηκαν οι Μάχες στα Βουνά και Βορείου Ηπείρου;
Θέλω να πιστεύω ότι η
ανακήρυξη του έτους 2017 σε έτος
εφεδρείας και εθνοφυλακής μόνο τυχαίο δεν είναι. Οι έφεδροι αξιωματικοί είμαστε
πειθαρχημένοι και εκτελούμε μόνο βάση
διαταγών. Δεν κάνουμε ομάδες και συλλόγους για να ικανοποιούμε ατομικές
επιδιώξεις .Θεωρούμε ότι ο Πατριωτισμός είναι
συστατικό κάθε ΕΛΛΗΝΑ. Είμαι σίγουρος
ότι φυσική Στρατιωτική Ηγεσία κάνει
πράγματα που δεν λέγονται γιατί αυτά έχουν αξία ,και όχι πράγματα που
λέγονται και δεν γίνονται.
Για όλα τα παραπάνω νομίζω
ότι πρέπει να τα βρει ο καθένας, με τον εαυτό του, ώστε να προσδιορίσουμε στην
συνέχεια την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουμε ως Έθνος. Ως Ελληνικό
Έθνος. Χωρίς συμβιβασμούς και εκπτώσεις. Να βαδίσουμε στα χνάρια του ένδοξου
παρελθόν και αν χρειαστεί να περάσουμε μυλόπετρες να περάσουμε Σκύλες Χάρυβδες.
Στο τέλος όμως αν είμαστε
ενωμένοι σίγουρα θα βρούμε την Ιθάκη.
Λίγοι Έλληνες μπορούν να
καταφέρουν πολλά οι απανταχού Έλληνες μπορούν να καταφέρουν τα πάντα.
ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
ΕΛΛΗΝΕΣ
Ζήτω οι αθάνατοι Ήρωες του
Έπους του 40
Ζήτω η ΕΛΛΑΔΑ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
