Του Υποστρατήγου ε.α. Χούπη Κων/νου
Κερδύλια. Ένα άγνωστο για τους περισσότερους χωριό των
Σερρών στην παράκτια ζώνη των εκβολών του ποταμού Στρυμώνα,κοντά στη γνωστή
πλέον παγκοσμίως Αμφίπολη.Ένα χωριό που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ξαναζεί τα
γεγονότα που το σημάδεψαν στο χρόνο και στην Ιστορία.Και αυτό
γιατί λίγο πιο πάνω από αυτό, στις παρυφές του Κερδύλιου όρους, σε δυο όμορφα
χωριά τα Άνω και Κάτω Κερδύλια, στις 17 Οκτωβρίου 1941 ξεδιπλώθηκε ένα από τα
πιο αποτρόπαια ιστορικά σενάρια του Β΄ΠΠ και της Γερμανικής Κατοχής στον τόπο
μας. Μιλάμε για το ολοκαύτωμα των Κερδυλίων.
Το ιστορικό έγκλημα των Κερδυλίων αποτέλεσε την πρώτη βάσει
σχεδίου αντίδραση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής να σταματήσουν την
οργανωμένη αντίσταση των Ελλήνων κατά των κατακτητών στο χερσαίο Ελλαδικό χώρο.
Εν ονόματι των επιδιώξεών τους στα Βαλκάνια, οι Γερμανοί κατακτητές καταργούν
και καταπατούν κάθε έννοια στρατιωτικής τιμής και δεοντολογίας.Μη
αναγνωρίζοντας το αναφαίρετο δικαίωμα των υπόδουλων ελλήνων για αντίσταση προς
τον κατακτητή, αλλά και η σπουδαία γεωστρατηγική θέση των δύο χωριών από την
οποία ελεγχόταν όλος ο κάτω ρους του Στρυμώνα ποταμού και ο Στρυμονικός κόλπος
,απλώς περίμεναν την αφορμή για να χτυπήσουν.Για το λόγο αυτό και δεν
αναφέρω τις ασήμαντες όντως αφορμές που υπήρξαν.
Στα Κερδύλια πρωτοδοκιμάζεται για τα ελληνικά δεδομένα το
μεγαλύτερο έγκλημα , η εκτέλεση όλου του ανδρικού πληθυσμού από 15 έως 60
χρόνων , 230 άνδρες, δύο γενιές , αλλά και τα δυο χωριά στάχτη, καμένα
και κατεστραμμένα.
Με πρόσχημα την καταπολέμηση της αντίστασης, επιχειρήθηκε ο
βιολογικός ακρωτηριασμός των χωριών , δημιουργώντας ένα νέο μοντέλο
εξολόθρευσης, που τα επόμενα χρόνια της κατοχής επεκτάθηκε σε άλλα μέρη του
τόπου μας ως αντίποινα και στα γυναικόπαιδα .
Ήταν Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 1941. Ένα γκρίζο βροχερό
πρωινό. Δύο Λόχοι Γερμανών , βαθιά χαράματα ανηφορίζουν προς τα δύο χωριά, τα
οποία και κυκλώνουν έτσι ώστε να είναι αδύνατη η διαφυγή.
Στις 8.30΄ το πρωί οι Γερμανοί συγκεντρώνουν όλους τους
άνδρες των δύο χωριών από 15 έως 60 χρόνων στις θέσεις Αλώνια και Κούτρες,
ελέγχουν την παρουσία τους από τα δημοτολόγια και διατάζουν τις γυναίκες να
βγάλουν από τα σπίτια τους εντός μισής ώρας ότι πολύτιμο έχουν. Αμέσως μετά τις
απωθούν βίαια στις γύρω χαράδρες με κατεύθυνση προς τα κοντινά χωριά. Την ίδια
ώρα ραντίζουν όλα τα σπίτια των δύο χωριών με μια εύφλεκτη σκόνη.
Σε μισή περίπου ώρα μια φωτοβολίδα δίνει το σύνθημα
για την υλοποίηση του εγκλήματος. Τα γερμανικά πολυβόλα γαζώνουν δυο γενιές
πατριωτών μας στα δύο χωριά και αφανίζουν με φωτιά το μεράκι και τον κόπο μιας
ολόκληρης ζωής. Δύο χωριά παρανάλωμα του πυρός με όλους τους άνδρες τους
νεκρούς. Μέσα σε λίγα λεπτά χάθηκαν όλα.
Και η τραγωδία δεν σταματά εκεί. Αρχίζει η Οδύσσεια όσων
έμειναν ζωντανοί.Οι χαροκαμένες χήρες δεν έχουν την πολιτέλεια να κλάψουν τους
άνδρες, τα παιδιά και τα αδέρφια τους. Γίνονται αυτές τώρα άνδρες και
σκορπίζουν στα γύρω χωριά προσπαθώντας να θρέψουν τα ορφανά τους μέσα στη
Κατοχή και στον Εμφύλιο .
Πολλά από αυτά τα παιδιά θα καταλήξουν σε παιδουπόλεις ,σε
ορφανοτροφεία , αλλά και σε ευκατάστατους συγγενείς για να γλυτώσουν το θάνατο
από την πείνα.
Και η Οδύσσεια αυτή θα φθάσει στη δικιά της Ιθάκη μετά από10
χρόνια, στο νέο χωριό που χτίστηκε στα 1951 και μάζεψε τις
διάσπαρτες οικογένειες για να ξαναδημιουργήσουν τα σπίτια που έχασαν και
να χτίσουν και πάλι τη ζωή που τόσο βίαια χάθηκε εκείνο το βροχερό πρωινό του
Οκτώβρη του ΄41.
Tα μικρά παιδιά που γλύτωσαν από την καταστροφή,γερά
παλληκάρια και κορίτσια πλέον, θα πάρουν την τύχη του συνενωμένου νέου
χωριού στα χέρια τους και θα το αναδείξουν φτιάχνοντας άξιες οικογένειες και
νοικοκυρεμένα σπιτικά σαν αυτά που τόσο άδικα και βίαια χάθηκαν10 χρόνια πριν.
Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες,
Το πιο σημαντικό στοιχείο για κάθε τέτοιο ετήσιο μνημόσυνο,
είναι αυτό που κυριολεκτικά εκφράζει η ίδια η λέξη. ΜΝΗΜΗ, δηλαδή θύμηση,
να μην ξεχνάμε τη θυσία τους. Αυτός είναι και ο λόγος που έκλεψα λίγα λεπτά από
το χρόνο σας, για να σας κάνω κοινωνούς ενός από τα πολλά άγνωστα στους
περισσότερους ολοκαυτώματα της πατρίδας μας, έτσι ώστε να μην επιτρέψουμε ποτέ
ξανά να υπάρξουν τέτοιες θηριωδίες , τέτοιος ξεπεσμός της ανθρώπινης φύσης
,τέτοια φοβερά εγκλήματα πολέμου.
Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή. Η πατρίδα μας εξακολουθεί να
βιώνει μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις που πέρασε ιστορικά. Όλοι μας
όμως γνωρίζουμε ότι αυτή η κρίση δεν ήρθε μόνο λόγω της οικονομικής δυσπραγίας
και των πολιτικών πειραματισμών. Σε αυτή συνετέλεσε η ηθική κρίση που πέρασε
και ακόμη περνά ο λαός μας, κρίση αρχών και αξιών που μετάλαξε τη φιλοσοφία
ζωής του Έλληνα . Χάθηκε το μέτρο, η ισοροπία στη ζωή μας, τα χαρακτηριστικά
του διαχρονικού Έλληνα που κρατούσαμε ως κόρη οφθαλμού μέσα στους αιώνες.
Βγαίνοντας μετά από λίγο από αυτή την δύσκολη ιστορική συγκυρία, πιστεύω
πως το πιο στέρεο όχημα για μια νέα αρχή, θα είναι η ιστορική μνήμη, ο
πολιτισμός του τόπου μας και φυσικά η πολύ δουλειά. Μόνο τότε θα έχει αξία κάθε
τέτοιο μνημόσυνο στους νεκρούς μας και μόνο τότε θα μας ξανακοιτάνε περήφανα
από εκεί ψηλά και θα καμαρώνουν για τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Ας είναι αιώνια η μνήμη τους.-
Αναρτήθηκε από kranos
