Ο Σ.Ε.Α.ΛΕΜΕΣΟΥ ΤΙΜΑ ΤΗ ΛΑΜΠΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 1ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955.
Η 1η Απριλίου 1955, που σηματοδότησε την
περαιτέρω εθνική πορεία του κυπριακού ελληνισμού, δεν ήταν τυχαία ή συγκυριακή
εκδήλωση. Ήταν η δυναμική διεκδίκηση του προαιώνιου απελευθερωτικού πόθου του
Κυπριακού Ελληνισμού, όπως ο πόθος διακηρύχθηκε με το Δημοψήφισμα της l5ης
Ιανουαρίου, l950, όταν το 97 % του λαού αξίωσε την Ένωση της Κύπρου με την
Ελλάδα. Ήταν η μαχητική αντίσταση της γενιάς του '55, στις επανειλημμένες
αρνήσεις του κατακτητή για εθνική λύτρωση της νότιο-ανατολικότερης εσχατιάς της
Ρωμιοσύνης. Ήταν μια ηρωική τετράχρονη εποποϊία, που μετουσίωσαν σε ιστορική
πραγματικότητα οι Θυσίες, οι προσδοκίες, οι προσευχές κι οι απαιτήσεις των
Κυπρίων , που έζησαν κι αγωνίστηκαν πριν, για να πυργώσουν με τα κορμιά τους
τον απελευθερωτικό Θρίαμβο της ιδιαίτερης πατρίδας τους.
Ο εορτασμός της 1ης Απριλίου 1955 έρχεται
ως φυσική συνέχεια των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία
του 1821, που υπήρξε ο πιο τηλαυγής φάρος που καθοδήγησε τα βήματα και τις
πράξεις των Κυπρίων Αγωνιστών της ΕΟΚΑ κι ολόκληρου του κυπριακού Ελληνισμού,
που καθολικά συμμετείχε στον μεγάλο
ξεσηκωμό του ‘55.
Με την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Εθνάρχη
Μακαρίου του Γ΄ και με επικεφαλής του στρατιωτικού Αγώνα τον απόστρατο
συνταγματάρχη Γεώργιο Γρίβα Διγενή, τα
αμούστακα έφηβα Ελληνόπουλα της Κύπρου κι οι νέοι του νησιού μας., δημιούργησαν
νέα ιστορικά ορόσημα με τα ολοκαυτώματα του Μαχαιρά και του Λιοπετριού,
του Δικώμου και της Βάβλας. Ο απειροπόλεμος κυπριακός λαός, εμπνευσμένος
από την ηγεσία του, μπόρεσε να αναμετρηθεί νικηφόρα με μια πάνοπλη αυτοκρατορία
και να διεξαγάγει έναν απαράμιλλο επικό αγώνα.
66 χρόνια από την έναρξη του Αγώνα της ΕΟΚΑ
και 62 από το τέλος του, πέρα από τους
πανηγυρισμούς και τα μνημόσυνα, ο Αγώνας της ΕΟΚΑ αφήνει σε μας τα δικά του
μηνύματα. Μήνυμα ελπίδας ότι μικροί λαοί δεν είναι χαμένοι, αλλά με
πολυεπίπεδους αγώνες μπορούν ν’ ανοίξουν ρωγμές ελευθερίας στους ογκόλιθους της
κατοχής και των ξένων, στυγνών συμφερόντων.
Αφήνει το μήνυμα της ανάγκης για εθνική
αυτογνωσία κι ότι οι άνθρωποι σ’ αυτό το νησί, στην Κύπρο την πολύπαθη, θέλουν να ζουν και να δημιουργούν σαν
ελεύθεροι άνθρωποι στη δική τους ελεύθερη πατρίδα.
Με σκλαβωμένο το βόρειο κομμάτι του νησιού
μας, με την ανεξάρτητη Κύπρο να απειλείται από την ιμπεριαλιστική πολιτική της
Άγκυρας, η πατρίδα πληγωμένη τιμά τους
αγωνιστές του Έπους της ΕΟΚΑ. Παίρνει απ’ αυτούς τη δύναμη και το κουράγιο, για
να συνεχίσει το γολγοθά της ίσαμε την εθνική δικαίωση.
Η Κύπρος, με την αμέριστη συμπαράσταση της
Ελλάδας και όλων των απανταχού Ελλήνων δεν θα πάψει, μέσα στο δαιδαλώδες
γεωπολιτικό σκηνικό που αναπτύσσεται στην Ανατολική Μεσόγειο, να επιζητά τη
δικαίωση των αγώνων των δικών της παλικαριών.
Ταυτόχρονα ο εορτασμός της Εθνικής μας
Επετείου στέλλει τα δικά του ξεχωριστά
μηνύματα στη νεολαία της Κύπρου μας.
Το «Μολών Λαβέ» του Αυξεντίου, το «Ου περί χρημάτων τον Αγώνα ποιούμεθα
αλλά περί Αρετής» του Μάτση, η εφηβική λεβεντιά του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και το
ψυχικό μεγαλείο των Αγωνιστών του Λιοπετριού, οι μαθητές και οι μαθήτριες που
πρότασσαν τα στήθια τους στις πλαστικές και άλλοτε στις πραγματικές σφαίρες των
αποικιοκρατών, η θυσία του μαθητή Πετράκη Γιάλλουρου στη μαχητική διαδήλωση των
μαθητών του Ελληνικού Γυμνασίου
Αμμοχώστου, η ιταμή δολοφονία του 7χρονου μαθητή Δημητράκη Δημητριάδη, που
διαδήλωνε για την ελευθερία της μικρής του πατρίδας, πρέπει να γίνουν ο φάρος
που θα καθοδηγεί τα καθημερινά βήματα
της νεολαίας μας, έτσι που να βαδίζει με τόλμη, αξιοπρέπεια και στοχοπροσήλωση
στα Υψηλά Ιδανικά.
Ο Εορτασμός της Επετείου της 1ης Απριλίου
1955 είναι μια καλή ευκαιρία για εθνικό και ψυχικό αναβάπτισμα. Είναι η αφορμή
ίσως για να ξαναβρούμε τον εαυτό μας σαν λαός και να οδηγηθούμε από την πυξίδα
του Αγώνα στις πραγματικές αξίες της αγάπης για την πατρίδα και τη θρησκεία.
Αυτό ζητούν τα παλικάρια του Αγώνα. Αυτό επιτάσσει η ίδια η
ελληνική μας ιστορία. Αυτό είναι το χρέος όλων μας σήμερα. Όχι μόνο να
διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη μένοντας στατικοί, αλλά και να πυροδοτήσουμε την
έμπνευση, την ελπίδα, την αισιοδοξία, την αυτοπεποίθηση, τη σύμπλευση, την
ομοψυχία, τον επαναπροσδιορισμό της πορείας μας σε μια πατρίδα ημικατεχόμενη,
πληγωμένη και αιμορραγούσα. Είναι μια ευκαιρία να στείλουμε το μήνυμα σ’ όλους
εκείνους που μας λιθοβολούν και μας χλευάζουν, σ’ όλους εκείνους που ζητούν απ’
αυτό τον κόσμο της Κύπρου, τον κατατρεγμένο και προδομένο, την παράδοση και την
υποταγή, πως δεν ξέρουν κατά πώς λέει και ο Ελύτης:
«Με τι πέτρες και τι σίδερο
Και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι
Ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο
Και μας λιθοβολούν και μας φωνάζουν
Αεροβάτες».
Οι Έφεδροι Αξιωματικοί της Κύπρου αντλούμε
παράδειγμα φωτεινό, απαράμιλλα ηρωικό από τη θυσία του Έφεδρου Αξιωματικού
Γρηγόρη Αυξεντίου, υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, και στέλλουμε σε όλους το μήνυμα πως
στεκόμαστε ακοίμητοι φρουροί, βράχοι αγέρωχοι, αταλάντευτοι αγωνιστές της
Ελευθερίας του τόπου μας.
Ζήτω η Κύπρος!
Ζήτω η Θρυλική ΕΟΚΑ!
Ζήτω το Έθνος!\