ΝΤΕΝΗΣΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΦΕΔΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ Ν.ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
Kυρίες και Κύριοι
Γιορτάζουμε σήμερα
τη Λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ενός πολεμού στον οποίο η ανθρώπινη ζωή δεν
είχε καμία αξία.
Εκατομμύρια αθώες
ψυχές βασανίστηκαν, ταπεινώθηκαν, λιμοκτόνησαν και άφησαν την τελευταία τους
πνοή, γιατί ήταν εμπόδιο στη νέα τάξη πραγμάτων που ήθελε να επιβάλει ο Χίτλερ
και οι σύμμαχοί του.
Πρέπει να τιμούμε,
για να μαθαίνουν οι νέοι τις θυσίες των προγόνων τους, ώστε να αισθάνονται
υπερηφάνεια για αυτούς.
Πρέπει να τιμούμε,
για να ατσαλώνονται οι νέοι μας από τα ιδανικά και τις αξίες του έθνους μας.
Πρέπει να τιμούμε,
για να λένε οι νέοι μας στα πέρατα του κόσμου ότι είναι ΕΛΛΗΝΕΣ ,ώστε να
δέχονται το θαυμασμό που τους πρέπει.
Έξι χρόνια κράτησε
ο τρομερός αυτός πόλεμος .Οι συνολικές απώλειες ήταν πάνω από 60 εκατομμύρια
ψυχές. Το 75% περίπου, δηλαδή τα 45 εκατομμύρια ήταν άμαχοι.
Η Ελλάδα μας είχε
βαρύ φορτίο, το 10% του πληθυσμού της,
δηλαδή περίπου 750.000 νεκρούς.
Τα νούμερα, φίλες
και φίλοι, είναι αμείλικτα. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι ενώ ο Ελληνικός Στρατός πολέμησε εναντίον της αφρόκρεμας,
Ιταλών και Γερμανών κατάφερε να αντισταθεί για 219 ημέρες και οι απώλειες
συνολικά, Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Στρατιωτικών να είναι 13.676 νεκροί.
Στα χρόνια της Κατοχής είχαμε και 85.000 πατριώτες Έλληνες εκ τελεσθέντες από
Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους.
Το πιο τρομακτικό
όμως είναι ότι οι υπόλοιποι 650.000 νεκροί ήταν απόρροια της πείνας ,των
κακουχιών και της μεγάλης πληγής του Έθνους μας ,τον Εμφύλιο.
Ήμασταν η μοναδική
χώρα που δεν γιόρτασε ουσιαστικά τη λήξη του πολέμου το 1945, αλλά θελήσαμε να
λύσουμε και τα ιδεολογικά μας πιστεύω με τα όπλα, αδερφός εναντίον αδερφού, για
τέσσερα ολόκληρα χρόνια ακόμη.
Η ιστορία του
πολέμου άρχισε να γράφει για την Ελλάδα μας, ένα μουντό πρωϊνό της 28ης
Οκτωβρίου του 1940. Το ΟΧΙ αντήχησε παράφωνα στους υπερόπτες Ιταλούς ,όμως στην
ψυχή του Έλληνα ξύπνησε Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, Μέγα Αλέξανδρο, Κωνσταντίνο
Παλαιολόγο, Γεώργιο Καραϊσκάκη, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Αθανάσιο Διάκο. Ξύπνησε
τον άγνωστο Έλληνα Στρατιώτη που ξαναείπε το ΟΧΙ με τις εκφράσεις «μολών λαβέ»,
«ή ταν ή επί τας», «ελευθερία ή θάνατος».
Πόσο όμορφα είναι
όλα όταν υπάρχει ομόνοια μεταξύ των Ελλήνων, πίστη για τα δίκαιά μας , αγάπη
για την Πατρίδα.
Πόσο εύκολα
έρχονται επιτυχίες και ο θαυμασμός των ξένων για τον Έλληνα Μαχητή.
Θα αναφέρω μερικές
μόνο από τις χαρακτηριστικές δηλώσεις που έγιναν την εποχή εκείνη
Τσώρτσιλ Πρωθυπουργός
της Μεγάλης Βρετανίας:
«Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν ως Ήρωες. Τώρα θα
λέμε: Οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
Ρούσβελτ Πρόεδρος
Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής:
« Οι Έλληνες δίδαξαν διαμέσου των αιώνων την αξιοπρέπεια.
Όταν όλος ο κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα ο Ελληνικός Λαός τόλμησε να
αμφισβητήσει το αήττητου του Γερμανικού τέρατος».
Χίτλερ Αρχηγός
Γερμανικού Κράτους:
«Χάριν της ιστορικής
αλήθειας, οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνο οι ΕΛΛΗΝΕΣ , εξ όλων των αντιπάλων οι
οποίοι με αντιμετώπισαν, πολέμησαν με παράτολμο θάρρος και ύψιστη περιφρόνησίν
προς το θάνατο».
Ωραία τα λόγια των
πρωταγωνιστών της εποχής. Κενά περιεχομένου όμως αν δεν συνοδεύονται με τις
αντίστοιχες πράξεις.
Στη διεθνή διάσκεψη
που έγινε στο Παρίσι το 1946 οι νικητές έθεσαν τις απαιτήσεις τους έναντι των
ηττημένων.
Στο τραπέζι των
νικητών η πολύπαθη Ελλάδα μας. Όμως ο λαός της δεν έχει ακόμα την πολυτέλεια να
ζει σε ειρήνη, χωρίς αιματοχυσίες, χωρίς άσκοπες θυσίες.
Ζητήσαμε την Βόρειο
Ήπειρο ξανά.
Ζητήσαμε την
διευθέτηση των συνόρων μας με την Βουλγαρία.
Ζητήσαμε τα
Δωδεκάνησα.
Δεν τολμήσαμε να
ζητήσουμε την Κύπρο μας.
Τέλος ζητήσαμε
πολεμικές αποζημιώσεις.
Φίλοι και φίλες, ο
κόσμος είχε ήδη μοιραστεί στη Γιάλτα. Μόνο οι Έλληνες δεν το είχαν καταλάβει ή
δεν ήθελαν να το καταλάβουν.
Η Ρωσική
Αντιπροσωπεία για τα δύο πρώτα ήταν κάθετα αντίθετη. Ούτε λίγο , ούτε πολύ μας
είπαν ότι παρανόμως κατέχουμε από τους Βαλκανικούς Πολέμους ,Ανατολική
Μακεδονία και Θράκη.
Για την Βόρειο
Ήπειρο που τα τιμημένα Ελληνικά Όπλα την απελευθέρωσαν τρεις φορές ,που την
ποτίσαμε με τόσο Αγνό Ελληνικό Αίμα, θα μας πουν ότι θα λυθεί στο μέλλον.
Ευτυχώς τα υπέροχα
Δωδεκάνησα, στα οποία ανήκουν η Μεγίστη, η Στρογγύλη και η Ρω είχαν την ευτυχία
να ενσωματωθούν στον Ελληνικό Κορμό.
Τέλος στο θέμα των
αποζημιώσεων, το οποίο ακόμα και σήμερα είναι επίκαιρο, εζητήσαμε 6
δισεκατομμύρια της εποχής εκείνης. Μας έδωσαν ως φιλοδώρημα 145 εκατομμύρια,
ήτοι το 1/50 από ότι ζητήσαμε!!!
Λέει ο μεγάλος
αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος: « Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος, ώστε να προτιμά
τον πόλεμο από την ειρήνη, γιατί στον
καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ στον καιρό του πολέμου
οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους». Σοφά λόγια, λόγια που εκφράζουν τον απλό λαό.
Οι αποφάσεις όμως
παίρνονται από τους λίγους, από τους ισχυρούς, οι οποίοι όταν δουν ένα Έθνος
ανίσχυρο, χωρίς πυξίδα να πελαγοδρομεί το εκλαμβάνουν ως αδυναμία και τρέχουν
να το εκμεταλλευτούν.
Η γειτονία μας πάντα
ήταν «δύσκολη». Για να μπορέσουμε να σταθούμε ως Έθνος θα πρέπει να
σφυρηλατήσουμε ιδανικά, οράματα, αξίες για την νεολαία μας.
Θα πρέπει να μάθουμε
την πραγματική Ιστορία , γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Θα πρέπει να μάθουμε
την παγκόσμια αξία της λέξης «Ελληνορθόδοξος».
Θα πρέπει να
γεμίσουμε την νεολαία μας υπερηφάνεια για το χθες –που είναι οι γονείς και οι
παππούδες τους- αλλά και ελπίδα για το αύριο-που θα είναι τα παιδιά τους και τα
εγγόνια τους.
Τότε να είστε
σίγουροι ότι οι φίλοι μας θα μας βλέπουν και θα μας αντιμετωπίζουν ως ίσους, οι
δε εχθροί μας θα μας βλέπουν με δέος.
Αρωγός σε ένα ισχυρό
Έθνος είναι ένας ισχυρός Στρατός, έτοιμος να υπερασπιστεί κάθε εκατοστό των συνόρων σε στεριά, θάλασσα
και αέρα.
Εμείς είμαστε η
Ελλάδα και όχι η Ελλάδα εμείς.
Στον τελευταίο
μεγάλο πόλεμο πολεμήσαμε για την Ήπειρο, για την Μακεδονία μας, για την Θράκη,
την Θεσσαλία, τη Ρούμελη, την Πελοπόννησο και για όλα τα Νησιά μας. Δηλαδή
πολεμήσαμε για την Ελλάδα, γιατί όλα τα παραπάνω είναι Ελλάδα.
Ζήτω η μεγάλη, η
πολύ μεγάλη Πατρίδα μας, η Πατρίδα της ψυχής μας.
Ευχαριστώ
